آسمان غمزده کربلا که سالهای سال هر روز و هر شب اشکهای زائران تو را از دیدگان سرازیر دیده و میبیند ، حیران و ماتم زده به مقام خاک کربلا غبطه می خورد که اینک گهر های اشک مهدی (ع) و زائران تو را به جان خویش پذیرا شده و می دانم اگر نبود امر خدای تبارک وتعالی آسمان از مصیبت غمت بر زمین می افتاد و تمام خاک زمین را به یکبار بر سر فرق خویش می افشاند .

مولای من ، کاش می دانستم در آن هنگام که بی تاب باده وصل یار بودی و لبهای بی قرارت جام وصل را انتظاری سخت می کشید ، تو بیشتر تشنه دیدار یار بودی ، یا او تشنه دیدار تو .

کاش می توانستم به دل دریا ها سری بکشم و سوز دلشان را احساس کنم و مرواریدهای اشک را از دیدگان ماهیان دریا پاک کنم و با خروش و فریاد امواج و ساحها هم ناله شوم و آن زمان که دست سهمگین امواج بر سینه ستبر ساحل می خورد با آنها برای تو سینه بزنم .

اماما ، صد قافله دل را به کربلا کشانده ای بدین سان کربلا شد بهشت عشاق و اینک این بهشت دارالاماره قلبهاست . هنوز که هنوز است دلها از این دارالاماره فرمان می گیرند و در آن نماز عشق و بندگی خوانده و درس جهاد فرا می گیرند .

مولانا ، آتش عشق تو نمی سوزاند ، زندگی داده و حیات می بخشد ؛ حیاتی طیبه . ما با زیارت تو همه شهیدانمان را یک جا زیارت می کنیم ، مگر می شود شهدایی که شمع وجودشان بودی در جنت حق ، پروانه شمع وجود تو نباشند .

حسین جان ، اشک دیدگان ما پیوسته گل یاد تو را آبیاری می کند ، اشکی که مظهر و عصاره عشق ما به توست . می دانی در دیده ها آنگاه که نام و یادی از تو به میان می آید چه طوفانی بر پا می شود ؟ طوفانی که هرگز فرو نخواهد نشست .

آقای من ، تا زنده ام دلم بیت الاحزان تو خواهد بود !

التماس دعا

یا علی ... 

می خواستم مطلبی بنویسیم که این مطلبو تو وبلاگ لوح دل دیدیم خوشم اومد چون همه چیه گفته بود